jueves, 5 de junio de 2008

Melancolía.



"Ez dira betiko garai onenak
azken finean gizaki hutsak gara
Barearen ostean dator ekaitza
Udaberri berririk ez guretzat

Denborak aurrera etengabian
ta orain ezin eutsi izan giñana
rutinaren morroiak bihurtu gara
laztana lehen baino lehen aska gaitezan.

Ohartu gabe arrunt bilakatuta
Ohartu gabe heldu gara mugara
Mundua jautsi zaigu gainera
maitia lehen baino lehen aska gaitezan.

Ez dakigu non dagoen hoberena
Bila dezagun beste lekuetan
Bai, zin dagizut
ez dizudala inoiz gezurrik esan eta
zaude zihur
ezin izango zaitudala ahaztu inoiz
aitortzen dut izan zarela ene bizitzaren onena
baina orain, maitia
lehen baino lehen aska gaitezan."


Los mejores momentos no son para siempre
Al fin y al cabo somos simples humanos
tras la calma viene la tempestad.
No habrá nuevas primaveras para nosotros.
El tiempo avanza sin cesar
Y ahora no podemos ser lo que fuimos
Nos hemos vuelto esclavos de la rutina
Cariño, liberémonos cuanto antes

Sin darnos cuenta nos hemos acostumbrado
Sin darnos cuenta hemos llegado al fin
El mundo se nos ha caído encima
Cariño, liberémonos cuanto antes

No sabemos dónde está lo mejor
Busquemos en otros lugares

Si, te juro que nunca te he mentido
Y seguro que no te olvidaré jamás
Confieso que has sido lo mejor de mi vida
Pero ahora, liberémonos cuanto antes.



Una canción.........mágica, una generación entera nos volvemos "loc@s" al escucharla. A disfrutar!!!!!!!!!!!!

2 comentarios:

WABI dijo...

Qué
Pedazo
de
Letra...

saciuf dijo...

Es preciosa y cuando la ponen en algún bar (sobre todo en fiestas)y todo el mundo se pone a cantar.......emociona mucho.